اصلاح پای پرانتزی(قسمت چهارم)

ژنو واروم اصطلاحی لاتین است که برای توصیف پاهای پرانتزی استفاده می‌شود. این وضعیت ممکن است از نوزادی تا بزرگسالی بروز کند و علل بسیار متنوعی داشته باشد. با شدت گرفتن، بیمار ممکن است چرخش جانبی زانو و راه رفتن اردکی را نشان دهد. ممکن است اثرات ثانویه در مفصل ران و مچ پا نیز به وجود آورد. پای پرانتزی ممکن است با اختلاف عملکرد اندام به صورت یک طرفه و یا عملکرد دو طرفه ایجاد شود. سابقه خانوادگی و سابقه پزشکی ممکن است سرنخ‌هایی را برای احتمال تداوم یا پیشرفت زانوی پرانتزی در فرد نشان دهد. در افراد مبتلا به این بیماری ، وضعیت قرارگیری استخوان ساق پا (درشت نی) با استخوان ران، نامناسب و نادرست است. پای پرانتزی در نوزادان تازه متولد شده رایج است. در كودكان بزرگ‌تر و بزرگسالان، این بیماری معمولاً به دلیل استخوان بندی نامناسب ناشی از راشیتیسم، سرطان یا آرتروز ایجاد می‌شود. مشاغل خاص می‌تواند خطر ابتلا به زانو را افزایش دهد. وقتی که فرد در حالت پا جفت ایستاده ولی بین زانوها فاصله وجود دارد، می گویم این فرد زانوی پرانتزی دارد.